​به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر

#او_یک_فرمانده_بود 

#سردار_فاتح_قلبــــ ❤ ــــا

#صهبای_شهادت 

#خاطره_سرباز_ولایت

و هر صبح حوالی ساعت 5، آه مادر خدا بیامرزم، اذان نمازمان شده بود :« این ساعت بود که خبرش آمد ? ? »

صبح جمعه 13 دی 1398

#آه_صبح 

#به_قلم_خودم

#عکس_تولیدی 

بی اختیار دستم سمت موبایلم رفت،فکر کردم ،هشدار نماز صبحه،خواستم خاموشش کنم که یادم افتاد نماز صبح رو خوندم ،زیر لب غرغر میکردم که ،بچه ها دوباره تنظیماتشو ،بهم زدن ،یهو چشم نیمه بازم به عکس مامان خدا بیامرزم افتاد که رو گوشی افتاده، با یه جهش مضاعف سمت گوشی خیز برداشتم ،وای خدای من،مامان صدات چرا اینجوری شده ؟مریضی عزیزم؟دردت بجونم گریه کردی اتفاقی افتاده؟ فقط شنیدم که با بغض و غم تو صداش گفت:این خبر راسته ؟!چه خبری مامان؟ادامه داد،همه تلویزیون نوار مشکی کشیدن،مجری درباره سردار صحبت میکنه،«مامانم چون زیاد فارسی بلد نبود ،50درصد احتمال خطای شنیده هاشون از تلویزیون رو می داد»

همونجور که با مامان صحبت میکردم وسعی در آرامشش داشتم ،با روشن شدن اینترنت گوشیم،به درستی حرفهایی که مامان از تلویزیون شنیده بود، اطمینان پیدا کردم ،همه کانالها وگروهها تو اون وقت صبح ،رگباری پیام شهادت سردار رو بازتاب می دادن،داغی اشکهای بی اختیارم رو تو صورتم حس کردم ? مامان که متوجه تغییر لحن صدام شد، مطمئن شد که حدسش درسته! دوتایی ،شروع کردیم به گریه ،بدون هیچ کلامی ،گوشی رو قطع کرد،یادم میاد یکبار هم وقتی خبر ارتحال امام خمینی (ره)از تلویزیون سیاه سفید خونمون بلند شد، مامانم اینطوری زد زیر گریه،اونموقع ،6سالم بیشتر نمیشد،بیشتر گریه ی ،من بخاطر گریه وناراحتی مامان بود ،هیچ بچه ای طاقت دیدن اشکهای مادرشو نداره! ولی اینبار ،سوز دلم رو حس می کردم ? همسرم و بچه ها،یکی یکی از صدای گریه ی من، بیدار شدن وبا دیدن تصاویر تلویزیون، واشکای من، مات ومبهوت ،همدیگه رو نگاه می کردن.

تو حوزمون ،مراسم عزاداری ترتیب دادیم، همه طلبه ها وخانواده هاشون اومده بودن، جوری ضجه وناله می کردن وبا روضه خون همراه شده بودن که گویی، در ماتم عزیزترین فرد زندگیشون ،عزادارن.

اتوبوسی برای رفتن به مراسم تشییع مهیا شد ،شروع کردیم به نام نویسی،به نیم ساعت نکشیده بود ،که تعداد به حد نصاب رسید ،مجبور شدیم اتوبوس دیگری رزرو کنیم.

یکسری دستنوشته ،بنر ،پرچم ،عکس سردار و….تدارک دیده شد تا روز تشییع ،بین افراد توزیع شود،در مسیر راه ،پیرزن ،پیرمردهایی که با التماس ،عکس سردار را می گرفتند ،با دیدن عکس،بوسه ای نثارش کرده و می گریستند.چه مراسم پرشکوهی،گویی کسی در شهر و اطرافش ،نمانده بود،همه یکصدا داغدار عزیزی بودند که دلشان را به یغما برده بود،آتش

انتقام در سینه هاشان شعله ور بود ،هوا سرد بود ولی کسی احساس سرما نمی کرد،سیل جمعیت جوری شد که اگر لحظه ای غفلت می کردی و می ایستادی لاجرم ،زیر دست وپا می ماندی،مداح معروف ،با روضه هاش ، این دلهای سوخته وداغدار رو به آتش می کشید، گلهای تزیین شده روی ماشینهای تشییع ،از بالا،تبرکا بین جمعیت پخش میشد،جوانها دسته جات عزاداری تشکیل داده بودند وحلقه وار ، جلوی ماشینهای تشییع سینه میزدن…

زیر لب با خود زمزمه می کردم ،سردار و فاتح دلها شهادتت مبارک.

پ ن:عکس تکی خودمم،عکسهای بعدی هم توی مراسم تشییع توسط خودم گرفته شده اند.

اصلا خبر شهادت حاج قاسم نبود که ، انگار سور اسرافیل را دمیده اند 
آخه #پناه_این_قبیله_رو_کشتن

_______________________

و دو سال است که هر شب با این خاطرات دردناک آتش میگیریم، و گره مشت هایمان در انتقام خونت محکم تر می شود 

مگر نه تاریخ این امت را با خون نوشته اند و شهادت عادت ماست

اما چه رازی در تو بود 

ای #علمدار_حرم ? ـــــــــــــــــــــــــــ #سردار رهبرم ?#مرد_میدان

اهلِ عشقه،اَن بویوک ،بیر مقتداسان  یا حسین?

هم اَزل سن عشقیده،هم انتهاسَن   یا حسین?

اولماییب بیر کَس ، سنین تَک،عشقیده ثابت قدم?

هر نه معشوق ایستیب،سندَن رضا سَن یا حسین?

اهل عیالیندن چکیپسَن اَل ،  واریخون دان ، سَهلیدی!?

هفت شهر عشقه سَن نام آشناسَن یا حسین?

واحسینا !سَسلریک بیز شیعه لر  مین دوءت یوز ایل?

چَک بیزه پول سوز بَراتَ، کربلا سَن یا حسین?

بوینی چینینده آلاق،شیش قبرین دوره سین?

وئر شفا ناخوشلارا،#دارالشفا سَن یا حسین ?

اَللری قوینندا دوول سون،بوشلوولار درگاهیوه?

چاره سیز مشکللره ،مشکل گشا سان یا حسین?

اووز توتا پایینِپایینده، جاوانلار #اکبره?

چوخدو گیزلین دردیمیز،دردآشناسَن یا حسین?

بیزلرین یوخدور پناهی،بی پناهه چاره قیل?

سَن شهنشاه اوغلی شبیهِ #مصطفاسَن یا حسین?

اووز چوویرک سونرا بیزلر،سوت اَمَر سربازیوه?

اِت #شفاعت بیزلَرَه ،روز جزاده یا حسین?

سسلیریک #عباسی تا اوددان قوتارسین بیزلری?

سن حسین عشقینده شاعیر بی ریاسان ،#یاحسین?

#شعر_از_خودم

وای داداش خیلی میسوزه ،ببین دوباره دستم خونی شد !میشه چند لحظه بشینیم!میشه یکم آب بهم بدی!

اِء بس کن دیگه !چقدر حرف میزنی ،تقصیر خودت بود خودت اونقدر رفتی جلو که چرخ فلکیه هم که حواسش بهت نبود چرخشو چرخوند وخورد به چونه ات ، الان هم باید سریعتر بریم خونه تا مامان خودش یجوری خونتو بند بیاره !

پس ناله رو بس کن وفقط بدو !راستی اون دستمال رو هم از چونت بردار دوباره تا کن وطرف دیگه اش رو بزار تا جلوی خونریزیرو بگیره! بدوووو آبجی کوچیکه?‍♀?‍♀

داش ابراهیم تا برگشت ندا رو تشویق به دوییدن کنه “ندا رو زمین افتاده بود ،رنگ بصورت نداشت چند نفر اطرافشون جمع شده بود وبا چشمهای متعجب نگاهشون میکرد،درمانگاه سر این کوچه است باید ببریمش اونجا ،بچه داره تلف میشه !

یه مرد جوون سریع ندا رو از زمین بلند کرد وبا گامهای بلند در حالی که داش ابراهیم دنبالش میدویید رسوند درمانگاه ،دوتا خانم سفیدپوش دورش کردند بعد چندتا سوال وجواب ، برای زدن بخیه وسرم ندا  رو داخل اتاق دکتر بردند.

مادر در حالی که به سر وصورتش میزد، وارد درمانگاه شد ،بنده خدا توسط بقالی محل خبر دار شده بود،یکی از پرستارهای درمانگاه آرومش کردوبهش اطمینان داد که اتفاقی نیوفتاده وتا چند دقیقه دیگه میتونید ببرینش خونه.

خونه که رسیدند مادر افتاده بود به جان داش ابراهیم که چرا حواسش به آبجیش نبوده ،ندا که تازه از خواب بیدار شده بود دلش طاقت نیورد اومد تو حیاط

“مامان جونم بخدا خودم مقصر بودم داداشی بهم گفت که جلوتر نرم ولی صدای خنده بچه ها منو کشوند جلوتر ،داداشی هم دنبال سکه توجیبش می گشت منو سوار چرخ وفلک کنه !ببخشید مامان!قول میدم دیگه از اینکارا نکنم !ندا به هق هق افتاده بود واشک رو گونه هاش جیگر مامان رو میسوزاند ،اونی که باید معذرت خواهی کنه منم مادرجان!بعد رفتن باباتون نتونستم دل سیر بخورانمتون ،بپوشانمتون وگردش وتفریح هم که هیچی!

طفلای معصوم من ،قول میدم بیشتر کار کنم تا شما  حسرت چیزهای اینقدر کوچیک رو نخورید.

بعد درحال که هردوشونو بغل کرده بود شعری رو که از بچگی باهاش انس داشتند رو براشون خوند.

مامان آسیه ،نظافت خونه های بالا شهر رو انجام میداد ،۲۵ سال بیشتر نداشت ولی بعد فوت همسرش بخاطر حرف مردم حاضر نشده بود به شهرستان برگردد وبا وجود سختی های زیاد همونجا موندگار شده بود،چند تا خواستگار هم داشت که جواب رد  شنیده بودند تصمیم گرفته بود با سرنوشتی که برایش رقم خورده بود کنار بیاد وبخاطر بچه هاش بجنگه.

این داستان ادامه دارد……

​#چی_شد_طلبه_شدم

#به_قلم_نغمه_جون_البته_حالا_زهراخانومم

بهتون میگم به شرطی که قضاوتم نکنید ? ? ?

من سال 89 ازدواج کردم، قبلش در یک آموزشگاه زبان انگلیسی هم درس میخوندم و هم کار میکردم. با همکارانم اونجا بحث و گفتگو میکردیم، عقاید خاص خودمونو داشتیم، مانتویی بودم ، به نسبت الان پوششم خیلی خوب نبود ولی از سال اول دبیرستان به طرز عجیبی یعنی نمیدونم چرا، تصمیم گرفتم موهامو بپوشونم، همیشه هدبند میزدم .در زمان مدرسه گاهی چادر سر میکردم، کنار میزاشتم،دوباره سر میکردم….تکلیفم با خودم روشن نبود….

گفتم که عقاید خاصی داشتم ، مثلا می گفتم یعنی چی که مردم میرن حرم امامان و دور ضریح میگردن….این شرکه…..یا یعنی چی که در ذکر مقام یک عالم و فقیه غلو می کنند….

ولی بااین حال فکر میکردم آدم مذهبی هستم….

همسرم 24ساله بودم که اومد به خواستگاریم، گفت دوست دارم همسرم چادری باشه ، گفتم عمرا….. ? ? 

خلاصه ایشون تسلیم شدند و پذیرفتن بایک خانم مانتویی #ازدواج کنند ? ? ? 

وقتی ازدواج کردیم ،برای خونمون ماهواره گرفتیم، همسرم در منزل پدری ماهواره نداشتند ولی من به دیدن سریالهای ماهواره عادت کرده بودم… ? ? شش ماه اول زندگیم فقط خونه بودم وبه دیدن ماهواره بسنده کرده بودم….باورم نمیشه ،اصلا باورم نمیشه که چطور برام عادی بود که همسرم هم بامن تصاویر زنان بدحجاب در فیلمها رو ببینه ? ? ? 

دراین ایام باهمه این تفاسیر نماز میخوندم و به گفتن یکسری اذکار و دعاها بعد نمازم تاکید داشتم، یک روز یه تلنگر بهم خورد، نماز ظهرم رو تند تند خوندم و اومدم تا تکرار یک مسابقه ماهواره رو ببینم….باورم نمی شد بخاطر تکرار یک برنامه که تا شب ده بار دیگه میداد ، نمازم رو تند تند خوندم ،بدون هیچ تعقیباتی…. ? ? 

تااینکه همون شب به همسرم گفتم ماهواره نمیخوام دیگه، من بخاطر ماهواره #نمازمو تندتند خوندم ،دیگه نمیخوامش….. 

همسرم هم قبول کرد ….کمتر از 6ماه بعد عروسیمون، ماه محرم بود ، تصمیم گرفتم از این محرم چادری بشم ، ولی در مراسم #عزاداری اصلا گریه ام نمی گرفت، خیلی ناراحت بودم، به همسرم گفتم من اصلا اشکم نمیاد، همسرم گفت اشکال نداره، مهم اینه که تو عملا در راه دین کاری کردی،حالا اشک بریزی یا نریزی چه توفیری داره….

یواش یواش عقایدم هم بهتر شد، خواهر کوچکم همزمان با من ازدواج کرد،خودش طلبه و شوهرش روحانی بود. تحت تاثیر اونها منم دیگه مجالس عروسی نمی رفتم و آخر مراسم میرفتم….و اعمال #عبادی ام هم بیشتر شده بود…

تااینکه یکروز خواهرم گفت #حوزه محلمون فراخوان زده، تا زمان ثبت نام چند وقتی طول کشید، من اطلاع زیادی از چگونگی حوزه نداشتم ، خواهرم کوچیکم حوزوی بود ، ولی من از حوزه چیزی ازش نمی پرسیدم فقط می دیدم که اون خیلی با حوزه و دوستانش خوشه…. ? 

رفتم ثبت نام کردم ولی بعدا گفتن ثبت نام شما انجام نشده بخاطر اشکالی که سایت داشته، من خیلی ناراحت شدم ،فکر میکردم حالا به چه دلیلی نخواستن من بیام حوزه ،ولی گفتن واقعا سایت اشکال داشته ،منم پذیرفتم دیگه ☹ 

گفتن دوره بعد بیا، واسه ورودی مهر پذیرفته شدم، در حوزه جواب خیلی از سوالها و شبهاتمو گرفتم، الان خودم ،خود قبلی مو درک نمیکنم….میگم اون #عقایدرو از کجا آورده بودی دختر جوون? ? 

فقط اینو فهمیدم که وقتی جلوی یه ظلمت رو ببندی ، یه نور پیش روت باز میشه….به لطف خدا ماهواره رو جمع کردم، خدا چادر رو بهم داد….#چادری شدم ،حوزه رو بهم داد…..الانم حوزه دنیاااااااااای منه ، نمیتونم نبودش رو تحمل کنم ، بگذریم گاهی از #سختی درسها نق میزنیم ولی طاقت دوریشم ندارم…..

سرتونو درد آوردم …..#حلال کنید….

رفتنت هنوز باورم نیست!

سوز سرمایی را روی صورتم ،که با چادر پوشانده ام ؛حس می کنم ،خاطرات پی در پی روی سنِ ذهنم خودنمایی می کنند وبی امان یکی پس از دیگری گویی سوزن گرامافون رویشان بار شده است ،از جلوی چشمانم عبور می کنند،سالهای دور  روز خواستگاری ،چهره مهربانت آرامش بخش قلب آشفته ام شده بود .از آن روز به بعد خواهری داشتم که اندازه ی خواهران عمر محدودم،مهربان بود.از همان روز اول که با او آشنا شدم سنگ صبورم شدی!و همچنین قاضی طرفِ من  در بزنگاههای زندگی مشترک.

۳ سال پیش که برای شرکت در مراسم شادی برادرت در جاده دچار صدمات جدّی شدی که همه ی توانمندی های هنرمندانه ات را از تو گرفت وبرای همیشه محکوم تختخواب شدی !

آن چشمان پر از اشک وتمنّایت را یادم نخواهد رفت که ملتمسانه می گفتی: تو به خدا نزدیکتری برایم دعا کن ،از خدا بخواه از من بگذرد وراحتم کند، خیلی سخته با این شرایط نفس کشیدن ومن دستانت را می گرفتم وهر دو گریه می کردیم.

روز رفتنت هم مصادف شد با اوج شیوع #ویروس_منحوس_کرونا ،که مردم از هم می گریختند که مبادا آلوده شوند وغریبانه وبا تعداد کمی از آشنایان تشییع شدی وراهی خانه ابدیت گشتی.

یک هفته از رفتنت می گذرد ومن احساس تنهایی وخلاء بزرگی در لحظات زندگی ام  دارم.

در این مدت هم پنج شنبه ها وجمعه هایی که همه ی کارهایم را تعطیل می کردم تا پیشت باشم.خیلی وابسته ات شده بودم.

هیچ کس باورش نمی شد  تو خواهر شوهر منی! تو برایم یک دوست وخواهر مهربان و دوست داشتنی بودی باز هم باش! والان که پیش خدایی برایم دعا کن برای این دل تنهایم وآرامش وجودم.

خدایا زهرای عزیزم را بخاطر دل مهربانش وسختی های بیشماری که در طول حیاتش کشید ببخش.

آمین یا رب العالمین.